खाद्य असुरक्षा शून्यमा उत्पन्न हुँदैन; यो उपस्थित समुदायहरूमा निश्चित प्रासंगिक कारकहरूको सम्बन्धमा हुन्छ, र जारी रहन्छ। स्वाभाविक रूपमा, जहाँ बेरोजगारी उच्च छ, जहाँ स्थानीय अर्थव्यवस्था कमजोर छ, जहाँ ताजा खाना पहुँच गर्न गाह्रो छ, र जहाँ सामाजिक सम्बन्ध अस्थिर छ, खाद्य असुरक्षा उच्च हुनेछ। समाधानहरू सधैं जटिल हुनेछन् र यसमा समावेश प्रणालीहरूको जटिलता अनुसार धेरै स्तरहरू र दृष्टिकोणहरू समावेश हुनेछन्। खाद्यको प्रावधान स्पष्ट रूपमा खाद्य-पहुँच नीतिको आधारभूत लक्ष्य हो, तर एक एकीकृत दृष्टिकोणले यसलाई पहिलो स्थानमा खाद्य असुरक्षामा योगदान गर्ने केही प्रासंगिक कारकहरूलाई पनि सम्बोधन गर्ने तरिकाहरू प्रदान गर्न खोज्नेछ।
देशभरि, राज्यहरूले भोकमरी उन्मूलन गर्ने र स्थानीय खाद्य प्रणालीलाई सुदृढ गर्ने लक्ष्यहरूलाई एकीकृत गर्ने तरिकाहरू खोज्नका लागि बढ्दो रूपमा अभिनव भइरहेका छन्। अमेरिकी सर्वोच्च अदालतका दिवंगत प्रधानन्यायाधीश लुइस ब्रान्डिसले प्रख्यात राज्यहरूलाई "लोकतन्त्रको प्रयोगशाला" भनेका थिए। खाद्य सुरक्षामा विद्यमान चुनौतिहरू र विगत केही दशकहरूमा विभिन्न राज्यहरूले लिएको एकीकृत खाद्य नीतिमा भएका प्रयोगहरूको नतिजाको समीक्षा गर्दै, यस पत्रले बलियो स्थानीय खाद्य प्रणाली भित्र खाद्य पहुँचलाई समर्थन गर्ने नीतिहरू पहिचान गर्ने लक्ष्य राखेको छ।
